Co dalej z kaplicą?

         Przedmiotem spotkania zwołanego 10 lutego przez burmistrza Józefa Cieślę była koncepcja zagospodarowania poewangelickiej kaplicy w Śmiglu. W naradzie uczestniczyli: Stefan Stachowiak, wiceburmistrz, Marek Berski, ordynator sanatorium w Wonieściu, Tadeusz Jąder, specjalista ds. promocji gminy, Witold Omieczyński, dyrektor Muzeum Okręgowego w Lesznie i przewodniczący komisji rewizyjnej Rady Miejskiej w Śmiglu, Wiesława Poleszak-Kraczewska ze Śmigielskiego Towarzystwa Kulturalnego, Antoni Szulc, artysta plastyk, opiekun kaplicy i Hubert Zbierski, znany śmigielski regionalista. Kaplica z XVIII wieku wraz z cmentarzem należy do mienia gminnego. Nie ma wątpliwości, że jest cennym zabytkowym obiektem. W ubiegłym roku została wpisana do rejestru zabytków. Być może już niedługo będzie jedną z większych turystycznych atrakcji Śmigla, świadczącą o charakterystycznej dla miasta wielokulturowości i zgodnym współżyciu przedstawicieli różnych wyznań. Na cmentarzu, obok nagrobków protestanckich mieszczą się również pozostałości macew (nagrobnych tablic żydowskich) ocalonych z nieistniejącego już kirkutu. Wart zaznaczyć, że kaplica cechuje się świetnymi warunkami akustycznymi, umożliwiającymi organizację koncertów. Zebrani zgodnie przyznali, że po dokonaniu niezbędnych remontów, ów zabytkowy obiekt powinien nadal służyć jako miejsce przedstawień kulturalnych o charakterze kameralnym, takich jak imprezy muzyczne o poważniejszym charakterze, prezentacje teatralne oraz wystawy plastyczne. Jednomyślnie wnioskowano też o przedłużenie umowy użyczenia obiektu w Antonim Szulcem, który wywiązującego się wzorowo ze swoich obowiązków w tym względzie.

          Najważniejszym ustaleniem spotkania było wszakże wskazanie na konieczność kompleksowego porządkowania i zagospodarowania całego wzgórza cmentarnego, z uwzględnieniem m.in. domu grabarza, który mógłby w przyszłości służyć jako miejsce pracy twórczej, a także zaplanowanie tam wygodnych parkingów dla turystów i postawienie odpowiednich tablic informacyjnych. Taka profesjonalna wizja mogłaby ubiegać się o wsparcie ze strony środków Unii Europejskiej, ale z koniecznym jednak udziałem własnych funduszy gminy. Stąd, konieczna w tym przypadku okaże się szeroka społeczna akceptacja dla tej koncepcji i poparcie ze strony samorządu.